Λευκαδα ενα Ταξιδι στο Σμαραγδενιο Νησι του Ιονιου
Την αποκαλούν και όχι τυχαία, «το σμαραγδένιο νησί του Ιονίου», αφού τα νερά της έχουν χρώμα σμαράγδι, ενώ τα βράχια που χτυπάει η θάλασσα έχουν χρώμα λευκό, εξού και το όνομά της.
Έρχεσαι εύκολα με αυτοκίνητο, χωρίς πλοία και φέρυ μπόουτ, γιατί είναι το μοναδικό νησί που το συνδέει με την απέναντι ακτή της ηπειρωτικής Ελλάδας μια πλωτή γέφυρα 50 μ.
Δίπλα στο αεροδρόμιο του Ακτίου (ΠΡΕΒΕΖΑ) (18 km), κοντά στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας (100 km), και της Πάτρας (170 km), συνδέεται καθημερινά με φέρυ μπόουτ με Κεφαλονιά και Ιθάκη.
Διαθέτει σύγχρονη μαρίνα ελλιμενισμού 500 σκαφών.
Έχει ένα καταπληκτικό σύμπλεγμα νησίδων απέναντι από το Νυδρί (Σκορπιός του Ωνάση, Μαδουρή του Βαλαωρίτη, Μεγανήσι, Σπάρτη, Χελώνη, Σκορπίδι, Κάλαμος, Καστός κ.α.) ιδανικά για τους σκαφάτους… και για ημερήσιες κρουαζιέρες.
Με τα εντυπωσιακά παραθαλάσσια χωριουδάκια, αλλά και τους ορεινούς οικισμούς αποτελεί ένα φυσικό αξιοθέατο. Η δυτική της πλευρά είναι η πιο «άγρια» και διαθέτει μερικές από τις πιο όμορφες παραλίες της Μεσογείου. Η ανατολική πλευρά είναι πιο πυκνοκατοικημένη, με κοσμική κίνηση και τον Σκορπιό απέναντι. Η ενδοχώρα είναι πλούσια και πανέμορφη, με ωραία χωριά για εκδρομές, αλλά η παλιά πόλη της Λευκάδας είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια. Χτισμένη στην ίδια θέση από την περίοδο της Ενετοκρατίας, είναι γνωστή για τα γραφικά σοκάκια της, το Ενετικό κάστρο, τα μουσεία και τις εκκλησίες που χρονολογούνται από τα τέλη του 17ου αι.
Χωράει πολλούς κόσμους η Λευκάδα. Είναι το νησί του Βαλαωρίτη, του Σικελιανού, της Αγνής Μπάλτσα, του Λευκάδιου Χερν, που γεννήθηκε εδώ πριν περιπλανηθεί ως την Ιαπωνία και δοξαστεί εκεί, με το όνομα Κοϊζούμι Γιάκουμο, ως ένας από τους εμβληματικότερους ποιητές της χώρας. Είναι και το νησί του Ωνάση (και του Ριμπολόβλεφ πια). Χωράει τις ετήσιες γιορτές Λόγου και Τέχνης, τη βαρκαρόλα με ολόγιομο φεγγάρι και επτανησιακές καντάδες με πρωταγωνιστές γραφικούς λευκαδίτες χορωδούς. Κάθε χρόνο τον Αύγουστο έχει το Φεστιβάλ Φολκλόρ, τη λαογραφική γιορτή της μουσικής και του χορού με συγκροτήματα από όλο το κόσμο, που γεμίζει χρώμα το νησί, γραφικές στολές και μουσικά ακούσματα από Βαλκάνια, Λατινική Αμερική μέχρι και τη μακρινή Ιαπωνία.
Κι ύστερα, τα νερά της! Αυτό το γαλάζιο που μόνο εδώ θα δεις.
Άγιος Γιάννης – Μύλοι : για wind surfers και kite surfers, 4,5 χλμ. παραλία. Κάστρο – Αμμόγλωσσα – Γύρα : οι παραλίες που προτιμούν οι ντόπιοι. Ο Μύλος στον Άγιο Νικήτα : 20΄ περπάτημα ή με βαρκάκι. Κάθισμα : για παρά-πέντε, η πιο κοσμοπολίτικη του νησιού, με beach bars και εστιατόρια. Ο Γιαλός, κάτω από το χωριό Αθάνι. Πόρτο Κατσίκι : από τις πιο φημισμένες παραλίες του νησιού, με τη βοτσαλωτή κατάλευκη λωρίδα παραλίας κάτω από έναν εντυπωσιακό λευκό βράχο. Βασιλική : ο παράδεισος των wind-surfers. Ανάμεσα στις 10 καλύτερες του κόσμου και στις 3 καλύτερες της Ευρώπης. Αγιοφύλλι : στα ανατολικά του νησιού. Οπωσδήποτε να πας και στους Εγκρεμνούς, σημείωσε όμως ότι μετά το σεισμό του 2015 το μονοπάτι που οδηγούσε στην παραλία καταστράφηκε και τώρα η πρόσβαση είναι εφικτή μόνο με καραβάκι.
Να τολμήσεις την πεζοπορία στο φαράγγι της Μέλισσας στους Σφακιώτες, να βουτήξεις στη λιμνούλα στους καταρράκτες στο Νυδρί (ναι, η Λευκάδα διαθέτει και από αυτούς) και να διασχίσεις το μαγικό Δρυόδασος των Σκάρων, ανάμεσα στις υπεραιωνόβιες βελανιδιές, με θέα που κόβει την ανάσα. Να πας στην Εγκλουβή που βγάζουν φακές, απ’ τις καλύτερες του κόσμου, όπως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, κι ύστερα να πιείς καφέ κάτω απ’ τα πλατάνια στην Καρυά και να ψάξεις τις ξακουστές κεντήστρες που θα σου δείξουν με καμάρι τα εργόχειρά τους, με βελονιά καρσάνικη, σήμα κατατεθέν της λαογραφίας της Λευκάδας.
Να δοκιμάσεις το αυγοτάραχο από το ιβάρι της λιμνοθάλασσας, το τοπικό σαλάμι αέρος που εξάγεται σ’ όλον τον κόσμο και να πιείς σουμάδα και ντόπιο κρασί.
